در مسیر پرواز

باز آمـد بـوی مـاه روضه ها
بوی پرچم های راه روضه ها
باز بوی تربت کـوی حسیـن
روی پیـرا هن سیـاه روضه ها
بـاز بـایـد رفـت زیـر بیرق و
شد دخیل تکیه گاه روضه ها
مرغ دل پر می کشد تا کربلا
از میـان اشک و آه روضه ها
بـاز آرامـش بـرای قـلـب ها
بعـد گـریه در پناه روضه ها

محرم آمد بیا ای دل، دوباره تا خیمه آقا
صدای هل من معین او، دوباره پیچیده در صحرا
ببند ای دل احرام خون در مُحرّم، که شاید شوی مَحرم راز این غم
پی تشنگی باش و سعی صفا کن، که جوشد دمادم ز هر دیده زمزم
گِرد، این خیمه ها میگردم باز / آقا، دل گشته با داغت دمساز
گاهی، نگاهی هم بر ما انداز
(مولا جانم حسین یابن الزهرا)

آن گاه که از خوشه چینی ستاره ها فارغ آمده؛ آسمان را در آغوش گرفته و با پرواز روشنتان، هزاران سال نوری از زمین خاکی، دور شده اید